Άρθρο Δημάρχου Στροβόλου, κ. Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, για τις Λαμπρατζιές, 2/4/18
Το Πάσχα, η μεγαλύτερη εορτή της Πίστης και της Ορθοδοξίας, συνοδεύεται από πολλά και όμορφα έθιμα των προγόνων μας, ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά, που οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε τη συνέχεια της ιστορικής, θρησκευτικής και εθνικής μας ταυτότητας. Αξίζει όμως να διερωτηθούμε, κατά πόσον το άναμμα της Λαμπρατζιάς, το οποίο θίγει τα φλέγοντα θέματα της τήρησης της νομοθεσίας και της ασφάλειας, αποτελεί όντως ένα διαχρονικό και πολύτιμο έθιμο της παράδοσής μας, του οποίου θα θέλαμε να διασφαλίσουμε την ιστορική συνέχεια.
Είναι γεγονός, ότι τέτοια περίοδο κάθε χρόνο, το άναμμα των Λαμπρατζιών, που τις πλείστες φορές γίνεται υπό εντελώς ανεξέλεγκτες συνθήκες ασφαλείας, και μάλιστα από ανηλίκους κυρίως, προκαλεί πονοκέφαλο στις Αστυνομικές και Δημοτικές Αρχές. Πολυάριθμα είναι κάθε χρόνο τα παράπονα των συνδημοτών μας για τη λήψη μέτρων για την οριστική αντιμετώπιση του «εθίμου» αυτού, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο, όχι μόνο για τα παρακείμενα σπίτια και υποστατικά, αλλά και για τη σωματική μας ακεραιότητα και υγεία.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, οι πλείστες Δημοτικές Αρχές προβαίνουν σε πολυάριθμες εκκλήσεις για την παύση του επικίνδυνου αυτού «εθίμου», ενώ παράλληλα, διενεργούνται εκστρατείες περισυλλογής ξύλων και άλλων αντικειμένων από οπουδήποτε παρατηρηθεί ότι συλλέγονται τέτοια υλικά. Ως Δήμος Στροβόλου, δηλώνουμε κατηγορηματικά τη διαφωνία μας με ορισμένους Δήμους, που όχι μόνο δεν προβαίνουν σε μέτρα για τον τερματισμό των Λαμπρατζιών, αλλά μάλιστα συμμετέχουν στο άναμμά τους, παραβαίνοντας, χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό και ελαφρά τη καρδία, τη σχετική νομοθεσία που αναφέρεται στην απαγόρευση της καύσης αποβλήτων εντός δημοτικών ορίων.
Και ερωτώ, αξίζει όντως να προστατεύσουμε και να συνεχίσουμε ένα «έθιμο» αμφιλεγόμενης ιστορικής και θρησκευτικής σημασίας, που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά μας, προκαλεί οχληρία και ρύπανση; Σας θυμίζω, ότι σχεδόν κάθε χρόνο, κάποιοι επιτήδειοι, ένθερμοι υποστηρικτές του «εθίμου» αυτού, λεηλατούν μέχρι και σχολικά κτήρια, για να κλέψουν έπιπλα, θρανία και καρέκλες, μόνο και μόνο για να τα κάψουν στις Λαμπρατζιές… Τα θρανία, στα οποία τα παιδιά μας, οι αυριανοί πολίτες της κοινωνίας, θα μάθουν τα πρώτα τους γράμματα, γίνονται σε μία νύχτα ξύλα για προσάναμμα, προς ευχαρίστηση μιας μικρής μερίδας ανεύθυνων συμπολιτών μας… Ποιος, λοιπόν, θα είναι ο κριτής της σημαντικότητας αυτού του εθίμου, που θα αποφασίσει για τη συνέχισή του; Ο καθείς μας, νομίζω, μπορεί…
Ανδρέας Παπαχαραλάμπους
Δήμαρχος Στροβόλου
2/4/18
